Forum O Światowej Piłce Nożnej

Rocco

W 1916 roku na Wołyniu w okolicach Maniewicz powstała Drużyna Legionowa - jak wtedy pisano. W jej skład weszli piłkarze mający swój rodowód w najstarszych klubach Krakowa (Wisła, Cracovia) i Lwowa (Czarni, Pogoń, Lechia). Jako godło zespołu przyjęto początkowo biała literę L na czarnym tle. Stroje piłkarskie były białe z poprzecznym czarnym pasem na koszulkach mającym nawiązywać do tradycji najstarszego polskiego klubu "Czarnych" Lwów.

Podczas swego frontowego istnienia Drużyna Legionowa nie przegrała żadnego spotkania, pozostawiając w pokonanym polu jedenastki innych formacji legionowych, takich jak Dywizyjny Zakład Sanitarny (7:0), czy też 4 Pułk Piechoty Legionów (6:4).

W 1916 roku ofensywa wojsk rosyjskich gen. Brosiłowa spowodowała wycofanie się armii CK. Na skutek działań frontowych Drużyna Legionowa trafiła do Warszawy. W tym czasie w jej szeregach pojawili się doskonali gracze w wojskowych mundurach: reprezentanci futbolu krakowskiego (Wisła, Cracovia) Bil, Kogut, Bednarski, Kowalski oraz Antoni Poznański - uważany za najlepszego piłkarza tego okresu.

Nie zabrakło również piłkarzy Lwowskich: Bilora, Wojaka, Tyrowicza, Tarnawskiewgo, Barana. Ta wielka plejada gwiazd występowała w barwach Drużyny Legionowej aż do zakończeniu wojny, a później wróciła do swoich macierzystych klubów.

W 1917 roku Drużyna Legionowa rozegrała swoje pierwsze warszawskie mecze "w domu" i "na wyjeździe". 29 kwietnia 1917 r. na Agrykoli zremisowała (1:1) z Polonią Warszawa, a 19 sierpnia 1917 r. w Krakowie, odniosła sensacyjne zwycięstwo nad Cracovią (2:1).

W 1920 roku rozpoczyna się warszawska historia klubu. Podczas spotkania założycielskiego w salach kasyna oficerskiego na Zamku Królewskim w Warszawie powołano do życia WKS, którego pierwszym szefem został płk Aleksander Litwinowicz. Właśnie wtedy zmianie uległy również barwy klubowe do litery L dodano barwy biało - czerwone - jako oficjalne kolory klubu. Nastąpił szybki rozwój drużyny. Dzięki temu, że korzenie Legii sięgały Legionów Polskich, przez które przewinęła się niemal w komplecie Polska elita międzywojenna, klub zyskiwał coraz to większe poparcie dla swej działalności.

18 maja 1922 r. WKS rozegrał swoje pierwsze w historii spotkanie międzynarodowe z czeskim zespołem Victoria Żiżkov (przegrana 2:9).

31 lipca 1922 r. następuje kolejna reorganizacja klubu. Podczas walnego zgromadzenia członków do nazwy WKS dodano człon "Legia". Ustalono również nowy statut klubu, który dopuszczał na stanowiska członków klubu również osoby cywilne.

We wrześniu 1922 roku kolejna reorganizacja - dochodzi do fuzji klubowej pomiędzy Legią a Koroną, stanowiącą wtedy sekcję piłkarską Warszawskiego Klubu Cyklistów.

Podczas tej fuzji jako oficjalne barwy klubu przyjęto kolory biały i zielony (barwy Korony). W 1922 roku w Warszawie powstało pierwsze klubowe boisko piłkarskie należące do Legii. 6 lipca1924 roku Legioniści ponieśli największą porażkę w historii klubu. W wyjazdowym spotkaniu ulegli łódzkiemu ŁTS-G aż 0:11.

Podczas całego swojego istnienia Legia rozgrywała mecze w różnych formach rozgrywkowych. Początkowo, jako Drużyna Legionowa, grała w rozgrywkach prowadzonych pomiędzy poszczególnymi formacjami legionów. W latach 1921 - 26, z początku jako WKS, później jako Legia, klub brał udział w rozgrywkach klasy A (pierwsza liga wówczas jeszcze nie istniała).

W 1927 roku utworzono I ligę polską i 4 kwietnia 1927 roku o godzinie 15.30 rozpoczęło się pierwsze ligowe spotkanie legionistów. Rywalem była stołeczna Warszawianka, której legioniści ulegli 1:4, a honorowa bramkę strzelił rodowity warszawiak Wacław Przeździecki.Pierwszy sezon w lidze nie był dla legionistów zbyt udany - zajęli dopiero piąte miejsce na 13 zespołów. Pomimo tego można w nim było znaleźć i jasne punkty. Remis w spotkaniu z Polonią 2:2 (pierwsze ligowe derby) oraz pierwsze sensacyjne ligowe zwycięstwo w niedzielę 08 maja 1927 r. nad łódzkim ŁKT aż 6:1po bramkach Ciszewskiego, Łańko oraz Czecha. Bramki strzelone przez Łańkę były pierwszym w ligowej historii Legii hat-trick'iem, a gol w 79' minucie pierwszym trafieniem z rzutu wolnego.

Sezon roku 1927 Legia zakończyła na 5 miejscu, notując przy tej okazji kolejne dwa rekordy: frekwencji - podczas sparingowego spotkania z Hakoahem z Wiednia na stadionie zasiadło 7000 widzów oraz najlepszego strzelca - Łańko został wiceliderem mając na koncie 31 bramek.

Rok 1928 był okresem, kiedy Legia stała się potężnym klubem wielosekcyjnym. Począwszy od 1924 roku coraz więcej stowarzyszeń sportowych na swoich zarządach przegłosowywało przystąpienie do Legii, która gwarantowała szybszy i bardziej perspektywiczny rozwój.Piłkarze Legii w sezonie roku 1928 zajęli III miejsce zostawiając w pokonanym polu wszystkie drużyny warszawskie, a atak Legii: Nawrot, Ciszewski, Łańko, został uznany za najlepszy w lidze (razem 61 bramek). W tym samym roku została zawiązana sekcja oldbojów, która rozgrywała mecze towarzyskie.

W latach 1929 - 31 legioniści zajmowali niezmiennie trzecie miejsca w ligowej tabeli, będąc co roku kandydatem na mistrza, jednak niefrasobliwe i pechowe porażki nie pozwalały zdobyć tytułu. Na osłodę pozostał tytuł króla strzelców dla Jerzego Nawrota (27 bramek) w 1930 roku.

Sezon roku 1932 przyniósł Legii II miejsce. Niestety wciąż zdarzały się serie porażek, a po nich doskonałe mecze i piękne zwycięstwa. W tym też roku drużyna rezerw Legii, grająca w stołecznej A-klasie zaliczona została do najlepszych drużyn rozgrywek. Pomimo tego jednak zajęła odległe piąte miejsce. Tak dalekie miejsce należy przypisać decyzji WOZPN, który odebrał Legii 5 pkt. z powodu nieopłacenia w terminie taks sędziowskich.

Rok 1933 przyniósł bardzo duży spadek Legii, która zajęła tylko VI miejsce. Do tego doszły jeszcze tarcia pomiędzy zawodnikami i wzajemne animozje oraz kontuzje i dyskwalifikacje.W 1934 roku kryzys rozpoczęty rok wcześniej jeszcze bardziej się powiększył. Począwszy od zawieszenia kilku piłkarzy z drużyny ligowej, ich bunt, a także niekonsekwentne zniesienie tej dyskwalifikacji, aż po odebranie administracji stadionu i ustąpienie kilku członków zarządu. Drużynę piłkarską zdołano utrzymać na V miejscu w tabeli I ligi, jednak straciła ona dużo, zarówno na frekwencji i zainteresowaniu Warszawiaków, jak i na prestiżu.

Tomasz_23

o matko

Bocik