Forum O Światowej Piłce Nożnej

Rafał

Klub został założony przez robotników z fabryki zbrojeniowej Woolwich Arsenal Armament Factory w 1886 r. Nazwali go Dial Square – nazwa pochodziła od placu z zegarem słonecznym (ang. sundial) z 1764 r. umieszczonym nad bramą wejściową do fabryki. Pierwszy mecz, rozegrany 11 grudnia 1886 r., zakończył się zwycięstwem 6:0 nad Eastern Wanderers. Jeszcze w tym samym roku klub zmienił nazwę na Royal Arsenal i pod tą nazwą przez pięć następnych lat brał udział w lokalnych rozgrywkach i meczach towarzyskich. Kolejna zmiana nazwy, na Woolwich Arsenal, nastąpiła w roku 1891. Od tego też momentu drużyna przeszła na zawodowstwo, a od 1893 r. rozpoczęła występy w Football League (2nd Division). Była wyjątkiem w lidze złożonej głównie z zespołów z północy i pierwszym klubem, którego siedziba była położona na południe od Birmingham. W 1895 r. do zespołu dołączyło kilku zawodników z Nottingham Forest. Gracze ci mieli swoje własne stroje składające się z czerwonych bluz z długim rękawem, kołnierzykiem i trzema guzikami, białych spodni do kolan oraz wełnianych skarpet w niebiesko-białe prążki. Ponieważ w początkach istnienia klub borykał się z nieustannymi problemami finansowymi, władze postanowiły dostosować stroje całej drużyny do tych, którymi dysponowali gracze z Nottingham. W ten sposób przyjęły się, obowiązujące do dziś, czerwono-białe barwy Arsenalu.

Pierwszy mecz o punkty
Woolwich Arsenal – Newcastle Utd. 2:2
Bramki dla Arsenalu: W. Shaw, A. Elliot
Manor Ground, 2 września 1883

W 1904 r. zespół awansował do pierwszej ligi (1st Division) i grał w niej przez następnych 9 lat. Przez cały ten czas, od początku istnienia, klub związany był z południowym Londynem, z dzielnicami Woolwich i Plumstead, a w tej ostatniej rozgrywał swoje mecze na różnych boiskach (najdłużej, w latach 1893-1913, na Manor Ground). W 1913 r. ówczesny prezes, sir Henry Norris, postanowił przenieść klub w bardziej perspektywiczne miejsce. Jego wybór padł na północny Londyn, dzielnicę Highbury. Przy Avenell Road powstał Arsenal Stadium (oficjalna nazwa), znany potocznie właśnie jako Highbury, na którym Kanonierzy rozgrywają swoje mecze po dziś dzień. Pierwsze spotkanie na nowym stadionie odbyło się 6 września 1913 r., a Arsenal pokonał Leicester Fosse 2:1. Cały sezon nie był jednak tak dobry – w tym samym roku zespół spadł do drugiej ligi. W 1915 r. liga przerwała swoje rozgrywki z powodu I wojny światowej i wznowiła je cztery lata później. Arsenal znalazł się nieoczekiwanie w 1st Division i pozostaje w niej bez przerwy, jako jedyna angielska drużyna, aż do dzisiaj. To zresztą do dziś główny powód graniczącej z nienawiścią niechęci pomiędzy kibicami Tottenhamu i Arsenalu. Zaczęło się od przenosin AFC na północ Londynu, dotychczas zdominowaną przez Tottenham. Ostatecznie czarę goryczy przelało rozstawienie zespołów po wojnie. Tottenham zakończył rozgrywki przed wojną na ostatnim, teoretycznie więc spadkowym, miejscu w tabeli 1st Div. Ponieważ jednak w 1919 r. ligę powiększono o 2 zespoły, powinno tam znaleźć się miejsce również dla Tottenhamu. Zabiegi H. Norrisa sprawiły jednak, że zamiast nich w 1st Division znalazł się Arsenal, a kibice Tottenham do dziś mają poczucie, że okradziono ich z ekstraklasy.

Następne lata to seria przeciętnych wyników zespołu, który balansował pomiędzy środkiem a dołem tabeli. W 1925 r. klub ledwo uniknął spadku do drugiej ligi, ale ten moment był też zapowiedzią pierwszego wielkiego okresu w historii Arsenalu. W tym samym bowiem roku drużynę przejął legendarny menedżer Herbert Chapman.